υπεραναπλήρωση

η, Ν

(ιατρ.-ψυχολ.) ψυχοδυναμικός μηχανισμός άμυνας που χαρακτηρίζεται από συνειδητή ή ασύνειδη υπερβολή στη διόρθωση ή αναπλήρωση μιας πραγματικής ή φανταστικής σωματικής ή ψυχικής αδυναμίας ή ενός ελαττώματος.

[ΕΤΥΜΟΛ. < υπερ-* + αναπλήρωση. Η λ. αποτελεί μεταφορά στην ελλ. ξεν. όρου, πρβλ. αγγλ. overcompensation, γαλλ. surcompensation].